- linquo
- linquo, līqui, 3 ( part. lictus, Capitol. M. Aurel. 7 dub.), v. a. [Gr. lip- in leipô, loipos; cf. Lat. licet].I.To leave, quit, forsake, depart from something (cf.:B.
destituo, desero): urbem exsul linquat,
Plaut. Most. 3, 1, 69:terram,
Cic. Planc. 10, 26:nil intentatum nostri liquere poëtae,
Hor. A. P. 285:linquenda tellus,
id. C. 2, 14, 21.— Absol., to go away:linquebat comite ancilla una,
Juv. 6, 119.—Esp.1.Linqui animo, and simply linqui, to swoon, faint, Suet. Caes. 45:2.linquor et ancillis excipienda cado,
Ov. H. 2, 130; so act.:me liquit animus,
Sen. Troad. 623; Ov. M. 8, 363.—Linquere lumen, animam, vitam, to die:II.lumen linque,
Plaut. Cist. 3, 12:dulcia linquebant labentis lumina vitae,
Lucr. 5, 989; 3, 542:linquebant dulces animas,
Verg. A. 3, 140:animam,
Ov. M. 13, 522; Quint. Decl. 13, 6:nec Poenum liquere doli,
Sil. 5, 38. —To leave, give up, resign, abandon something:III.linquamus haec,
Cic. de Or. 3, 10, 38:linquamus naturam, artesque videamus,
id. ib. 3, 46, 180:linque severa,
Hor. C. 3, 8, 28:spem,
Val. Fl. 1, 631:inrita ventosae linquens promissa procellae,
Cat. 64, 59.—To leave in any place or condition:IV.erum in opsidione linquet,
Plaut. As. 2, 2, 14:lupos apud oves,
id. Ps. 1, 2, 8. —To leave behind:V.linquere vacuos cultoribus agros,
Luc. 9, 162:sui monumentum insigne pericli,
Val. Fl. 5, 231:pharetram hospitio,
id. 1, 661.—Impers. pass.: linquitur, it is left, it remains.— With ut and subj.: linquitur, ut totis animalibus adsimulentur. Lucr. 2, 914: et vix cernere linquitur undas, Silv. 4, 628.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.